Witold Gombrowicz urodził się w 1904 roku w Małoszycach, niewielkim majątku ziemiańskim położonym w środkowej Polsce, zlikwidowanym po II wojnie światowej przez komunistów. Jako pisarz debiutował w 1933 roku, ale dopiero druga książka, powieść Ferdydurke wydana w 1938 roku, przyniosła mu rozgłos. Lata 1939 – 1963 pisarz spędził w Argentynie. Potem przez rok, w ramach stypendium Fundacji Forda, przebywał w Berlinie. W Polsce był wówczas pisarzem zakazanym, jego utwory nie mogły być wydawane. Po pobycie w Niemczech Gombrowicz zamieszkał we Francji. W październiku 1964 roku pisarz wraz z Ritą Labrosse (później Gombrowicz) wynajął mieszkanie na drugim piętrze willi Alexandrine przy placu Du Grand Jarden w Vence.
Rok z górą mija odkąd osiedliłem się w Vence, o dwadzieścia kilometrów od Nicei, na zboczu Alpes Maritimes – miejscowość szykowna, nie brak rezydencji wykwintnie ukrytych w kępach palmowych, za murami róż, w gęstwinie mimoz. Nieraz z okna widzę na placyku po kilka Rolls Royce'ów (...). Oprócz Rolls Royce'ów, Jaguary. Dziennik (1966)
Po przyjeździe do Francji pisarz mógł w końcu cieszyć się pewną stabilnością. W okresie argentyńskim jego sytuacja ekonomiczna była niepewna. Z trudem budowana literacka pozycja nie przekładała się na poprawę kondycji finansowej. Pod pewnymi względami także pobyt w Berlinie był dla Gombrowicza trudny. Dopiero w Vence autor Ferdydurke mógł spokojnie myśleć o przyszłości.
W sześćdziesiątym pierwszym roku życia osiągnąłem to, co normalnie człowiek zdobywa około trzydziestki: życie rodzinne, mieszkanie, pieska, kotka, wygody... A też niewątpliwie (wszystko o tym świadczy) stałem się „pisarzem”. Ta śmieszna historia, wlokąca się dziwacznie i niemrawo od wczesnej młodości przez całe moje życie, jakoś nabrała kolorów, oto jestem „pisarz”. Dziennik (1966)
We Francji Gombrowicz ukończył powieść „Kosmos”, napisał nową wersję „Operetki” - dramatu, nad którym pracował od lat. Ukazały się tłumaczenia jego dzieł na kolejne języki, między innymi na angielski, francuski, niemiecki, włoski, norweski, szwedzki, japoński, słoweński, holenderski, hiszpański, portugalski. Dramaty wystawiane były między innymi we Włoszech, Szwecji, Niemczech. Pisarz zaprzyjaźnił się z Marią Sperling i Józefem Jaremą. Okres francuski w życiu pisarza to także znajomość z Jeanem Dubuffetem. W mieszkaniu w Vence Gombrowicza odwiedzali między innymi pisarze Czesław Miłosz, Ernesto Sábato, Jean-Marie Gustav Le Clézio, poeta Gaston Miron i wielu innych.
Jak wynika z odtajnionych dokumentów Akademii Szwedzkiej, w latach 1966, 1967, 1968 oraz 1969 Gombrowicz zgłaszany był do literackiej Nagrody Nobla. W 1967 roku pisarz otrzymał Międzynarodową Nagrodę Wydawców Prix Formentor, wówczas drugą najważniejszą nagrodę literacka na świecie, nazywaną „małym Noblem”.
Ze względu na kłopoty zdrowotne pisarza, w marcu 1969 roku Gombrowiczowie przeprowadzili się do willi Val-Clair na przedmieściach Vence. Na dwa miesiące przed śmiercią autor Kosmosu udzielił trzynastu wykładów z filozofii, które zostały spisane i opublikowane później jako Kurs filozofii w sześć godzin i kwadrans („Guide de la philosophie en six heures un quart).
Pisarz zmarł 24 lipca 1969 roku. Pochowany jest na cmentarzu w Vence.
